De DRU op de rand van faillissement: Directeur faalt maar de gemeente kan niet van hem af

Het DRU Industriepark in Ulft, ooit het paradepaardje van de Achterhoekse cultuur, staat op instorten. De stichting die het complex runt, is technisch failliet, de schulden lopen in de miljoenen, en het personeel hoorde afgelopen donderdag dat er geen geld meer is voor het betalen van de salarissen.
Toch blijft de directeur-bestuurder aan, terwijl hij het vertrouwen van vrijwel iedereen is kwijtgeraakt. De gemeente Oude IJsselstreek wil van hem af, maar zit klem — ondanks het vullen van alle gaten hebben ze juridisch hierover geen zeggenschap.

Van reorganisatie tot chaos

Volgens het MUL-rapport en gemeentelijke stukken is er inmiddels €2,8 miljoen aan onbetaalde huur en overige tekorten opgebouwd. De directeur verklaart dat dit geld is besteed aan “noodzakelijke investeringen voor organisatieontwikkeling”. In werkelijkheid gebeurde dat zonder begroting, zonder enig plan en zonder goedkeuring van de Raad van Toezicht.

Daarnaast blijkt dat er ook nog eens €770.000 is uitgegeven zonder financiële dekking, zogenaamd in het kader van een Herstel- en Ontwikkelingsplan. De kosten werden vervolgens “gefinancierd” door de rekeningen simpelweg niet te betalen en de kredietruimte bij de Bank Nederlandse Gemeenten volledig uit te putten, waarvoor de gemeente garant staat.

De directeur voerde intussen een reorganisatie door waarbij ervaren krachten het veld moesten ruimen, om ze later via dure externe bureaus weer in te huren. Wat resteerde is een uitgeholde organisatie met oplopende kosten en dalende opbrengsten.

De huisaccountant Confirm uit Doetinchem weigerde zelfs een goedkeurende verklaring te geven — een zwaar signaal dat de financiële continuïteit niet meer zeker is. Volgens deskundigen is de stichting inmiddels technisch failliet: de opgebouwde schulden kunnen uit de huidige exploitatie nooit meer worden afgelost. Al het geld dat er nu nog ingaat kan als verloren worden beschouwd.

Een nieuwe kapstok als symbool van falen

Misschien vat geen enkel voorbeeld de situatie beter samen dan de nieuwe kapstok van €14.000 die onlangs werd aangeschaft.
Het gaat om een “kunstwerk” dat bedoeld was als eyecatcher in het gebouw — maar de haken zijn zo onpraktisch geplaatst dat het niet gebruikt kan worden. De onderste rij is te laag, waardoor jassen over de grond slepen. De bovenste is te hoog; de meeste bezoekers kunnen er simpelweg niet bij.

De kapstok is daarmee een pijnlijk symbool van het beleid onder deze directeur: duur, ondoordacht, esthetisch verantwoord misschien — maar totaal onbruikbaar in de praktijk. Een kunstwerk dat niets ophoudt, net zoals het beleid dat niets meer draagt.

Een directeur zonder richting of financiële kennis

Medewerkers spreken over een directeur die beslissingen neemt zonder overleg, zonder financieel inzicht en zonder verantwoordelijkheid te nemen. Hij zou zich bovendien meer bezighouden met uiterlijk vertoon dan met de penibele realiteit.

Ook de verhouding met wethouder Janine Kock is ernstig verstoord. Zij erkende publiekelijk dat de samenwerking “moeizaam” is en dat “het vertrouwen beschadigd” is. Toch kan de gemeente niet ingrijpen, omdat bij de oprichting van de stichting geen gemeentelijk veto- of stemrecht in de Raad van Toezicht is vastgelegd. De directeur heeft dus vrij spel — en ontslag zou de gemeente opnieuw honderdduizenden euro’s kunnen kosten. Een faillissement is veel goedkoper en kan een nieuwe start betekenen.

Alles wat nu nog wordt uitgegeven is weggegooid geld van de inwoners

Ondanks de dieprode cijfers stelt het college voor om opnieuw miljoenen te steken in de noodlijdende organisatie. Het plan omvat:

• de aankoop van het OerLokaal voor €300.000;
• een overbruggingskrediet van €100.000;
• het omzetten van €1,2 miljoen aan huurachterstand in een lening over twintig jaar (wat niets anders betekent dan een schenking van 1,2 miljoen)
• én de jaarlijkse subsidie van ruim €1 miljoen, die zelfs geïndexeerd wordt.

Raadsleden noemen dit een “gok met gemeenschapsgeld”. “De feiten ontbreken, en je zou niet moeten gokken met belastinggeld,” aldus VVD’er Jan Spronk.

Het Achterhoeks Democratisch Alternatief (ADA) stelt dat een gecontroleerd faillissement de enige eerlijke weg is. “De deuren hoeven niet dicht, het personeel kan behouden blijven, en de schade blijft beperkt,” aldus fractievoorzitter Richard de Lange.

De enige uitweg

De harde realiteit is dat de DRU, onder deze directeur, niet meer te redden is. Er is geen plan, geen vertrouwen en geen geld. Alleen nog goede bedoelingen – en die betalen geen rekeningen. Men kan de directeur zelfs verantwoordelijk houden voor de totale afbraak van de Dru.

De gemeente moet nu kiezen: voorlopig blijven dweilen met de kraan open, wat nog eens extra miljoenen kost. Waarna uiteindelijk toch de stekker eruit getrokken moet worden. Of nu met een curator een goed voorbereide doorstart maken. Een nieuwe stichting, met een lokaal betrokken bestuur en gemeentelijke zeggenschap, dan kan de waarde van de DRU, op kleinere schaal, behouden worden zonder opnieuw miljoenen te verspillen.

Want zoals één raadslid het treffend zei:

“Die kapstok van veertienduizend euro? Dat is de DRU.
Een duur kunstwerk dat mooi oogt, maar nergens voor te gebruiken is.